خرید پهپاد | پهپاد دوربین دار و فیلمبرداری، اخبار فناوری، بیت کوین و بلاکچین

ادامه مطلب
برچسب ها: بایننس ، باینانس ، بینانس ، خرید بیت کوین ، بیت کوین ، صرافی ارزهای دیجیتال ، bınance ،
لینکهای مرتبط: Source ،
آخرین ویرایش: دوشنبه 28 مهر 1399 01:23 ب.ظ

نظرات ()

برچسب ها: کسب‌وکار ، کسب‌ و کار ، موفقیت‌ ، ساخت کسب‌ و کار ، تجارت‌ها ، ایده‌های کسب‌وکار ،
آخرین ویرایش: شنبه 20 خرداد 1396 04:15 ب.ظ

نظرات ()

 

معاون فرماندار تهران در گفت‌وگو با تسنیم تشریح کرد:

 

تازه‌ ترین جزئیات از پرواز «هلی شات» در منطقه پرواز ممنوع تهران/ عملکرد موفق پدافند هوایی تهران

معاون امنیتی و انتظامی فرماندار تهران درباره آخرین جزئیات حضور ریز پرنده ناشناس(هلی شات) در منطقه پرواز ممنوع تهران گفت: با عملکرد سریع پدافند هوایی منطقه دانشگاه تهران،‌ یک فروند هلی شات از محدوده پرواز ممنوع خارج شد.

 

علی‌اصغر ناصر‌بخت در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا» درباره آخرین جزییات تیراندازی عصر امروز دوشنبه پدافند هوایی تهران در محدوده میدان انقلاب اظهار کرد: در تهران برخی محدوده‌های پرواز ممنوع وجود دارد و هیچ پرنده هوایی نباید بدون اطلاع و مجوز در این محدوده‌ها اقدام به پرواز کند.

وی ادامه داد: عصر امروز دوشنبه یک ریز پرنده(هلی شات) بدون هرگونه مجوز در محدوده میدان انقلاب، نقض حریم و اقدام به پرواز کرد که پدافند هوایی مستقر در دانشگاه تهران اقدام به شلیکهای مکرر به این هلی شات کرد.

معاون امنیتی و انتظامی فرمانداری تهران تصریح کرد: با عملکرد سریع پدافند هوایی تهران این هلی شات مجبور به خروج از محدوده پرواز ممنوع شد.

ناصر‌بخت عنوان کرد: پدافند هوایی تهران به خوبی به وظیفه خود عمل کرد چرا که باید از حریم مدنظر حفاظت کند و جای تشکر دارد.

وی درباره این پرسش که این هلی شات از کدام منطقه برخاسته و متعلق به چه نهادی بوده است، گفت: برداشت ما این است که این هلی شات متعلق به سازمای یا نهادی بوده است اما هنوز جزئیات دقیقی از آن مشخص نیست چرا که از محدوده پرواز ممنوع خارج شده است.

معاون امنیتی و انتظامی فرماندار تهران خاطر‌نشان کرد: این هلی شاتها بیشتر متعلق به سازمانها و نهادها هستند و کارهای همچون فیلمبرداری را انجام می‌دهند که باید تمامی سازمانها و ارگانهای استفاده کننده از آن هوشیار باشند و مجوزهای لازم را کاملا دریافت کنند.

ناصر‌بخت عنوان کرد: خوشبختانه پدافند هوایی از حریم کشور و شهرهای ما دفاع می‌کند و جای هیچگونه تهدید و نگرانی هم نسبت به اتفاق پیش آمده وجود ندارد.

وی تصریح کرد: این ریز پرنده (هلی شات) فقط یک دستگاه بوده و مردم به صحبتها و شایعات فضای مجازی دقت نکنند؛ خوشبختانه هیچگونه مشکل خاصی در این زمینه وجود ندارد.

منبع: تسنیم

برچسب ها: پرواز هلی شات در منطقه پرواز ممنوع تهران ، پرواز کوادکوپتر در منطقه پرواز ممنوع تهران ، پدافند هوایی تهران ، پدافند هوایی منطقه دانشگاه تهران ، تیراندازی پدافند هوایی تهران در محدوده میدان انقلاب ، هلی شات ، ریز پرنده ،
آخرین ویرایش: دوشنبه 27 دی 1395 07:31 ب.ظ

نظرات ()

معاون عملیات قرارگاه پدافند هوایی ارتش:

"هلی‌شات" پس از اولین رگبار از منطقه دور شد/ این پرنده تهدیدی به حساب نمی‌آمد

معاون عملیات قرارگاه پدافند هوایی ارتش با اشاره به اینکه "هلی‌شات" پس از اولین رگبار از منطقه دور شد گفت: این پرنده تهدیدی به حساب نمی‌آمد.

 

به گزارش خبرنگار دفاعی خبرگزاری تسنیم، امیر سرتیپ الهامی معاون عملیات قرارگاه پدافند هوایی ارتش طی سخنانی درباره تیراندازی به سوی یک فروند کوادکوپتر در مرکز تهران گفت: یک فروند هلی شات (کواد کوپتر) وارد محدوده پرواز ممنوع در مرکز تهران شده بود که پدافند برابر روش جاری و معمول خودش کار خودش را انجام داد البته پرنده بعد از اینکه اولین رگبارها به سوی آن شلیک شد، از محدوده خارج و دور شد.

 

وی افزود: با توجه به اینکه لازم است ایمنی مناطق مسکونی و مرکزی شهر هم حتما رعایت شود، بنابراین همکارانم از ادامه تیراندازی‌ها دست کشیدند و با توجه به اینکه پرنده نیز از منطقه پرواز ممنوع دور شده بود، همکارانم دست از تیراندازی کشیدند و الان هم همه چیز آرام است.

 

معاون عملیات قرارگاه پدافند هوایی تصریح کرد: آنچه که رویت کرده بودیم هم البته تهدید خاصی به حساب نمی‌آمد و آنچه که مردم عزیز شنیدند هم در حقیقت اطمینان خاطر آنهاست که فرزندان و برادرانشان در قرارگاه پدافند هوایی کاملا هوشیار و آماده هستند.

 

منبع: تسنیم

برچسب ها: هلی‌شات ، پدافند هوایی ارتش ، کوادکوپتر در مرکز تهران ، محدوده پرواز ممنوع در مرکز تهران ، قرارگاه پدافند هوایی ، هلی شات ، شلیک ضدهوایی در تهران ،
آخرین ویرایش: دوشنبه 27 دی 1395 07:24 ب.ظ

نظرات ()

آشنایی با پهپاد (پرندهٔ هدایت‌ پذیر از دور)

پس از آن تمامی کشورهای دنیا به ضرورت ساخت و پیشرفت در این فناوری پر سود پی بردند و با صرف بودجه‌های کلان شروع به تحقیقات و ساخت انواع گوناگون هواپیماهای بدون سرنشین کردند.

هواپیماهای بدون سرنشین یا همان یو-ای-وی‌ها (مخفف کلمه Unmanned Air Vehicle) مزایای بسیاری نسبت به هواپیماهای عملیاتی با سرنشین دارند، به‌دلیل ابعاد کوچک‌تر نسبت به هواپیماهای معمولی طبیعتاً هزینه ساخت آنها بسیار پایین است، امکان مداومت پروازی طولانی تری دارند، رادارهای دشمن نمی‌توانند آنها را ردیابی کنند و حتی درصورت ردیابی، انهدام آنها کار بسیار مشکلی است.

یکی از نکات بسیار مهم، امنیت اطلاعاتی آنها در مقابل هواپیماهای معمولی است. به‌عنوان مثال اگر در جنگی هواپیمایی را بزنند، علاوه بر ضررهای مالی، احتمال اسارت خلبان نیز می‌رود و در این صورت مسئله امنیت اطلاعات نیز بحرانی می‌شود.

اساساً یکی از اهداف ساخت این پرنده‌های کوچک و تیز پرواز، کاهش میزان تلفات انسانی است. مزایای بسیار دیگری نیز مانند قابلیت مانور بیشتر، نبودن فشارهای فیزیولوژیکی بر اثر ارتفاع یا شتاب G به خلبان و...  از موارد قابل ذکر است.

باید توجه داشت آنچه امروز UAV نامیده می‌شود نوع تکامل یافته هواپیماهای بدون سرنشین است که به‌عنوان هدف پرنده در تمرینات تیراندازی زمین به هوا و یا هوا به هوا استفاده می‌شد و غالباً هم این اهداف پرنده  با نام درون (Drone) شناخته می‌شدند.

پس از ساخت اولین هدف پرنده تقریباً نگاه ویژه‌ای به انواع دیگر پرنده‌های بدون سرنشین نشد تا سال 1962 که روابط آمریکا و کوبا دچار بحران شد.

ایالات متحده آمریکا برای حمله، احتیاج به عکسبرداری دقیق از مناطق راهبردی دشمن داشت و حتی هواپیمای معروف جاسوسی آمریکا U-2 (ملقب به اژدها خانم یا Dragon  Lady) نیز توسط آتشبارهای ضدهوایی کوبا منهدم شد و تشنج سیاسی دامنه داری را به وجود آورد.

این موضوع آمریکا را بر آن داشت تا به فکر استفاده از هواپیماهای بدون سرنشینی بیفتد که قادر باشند وظایف هواپیماهای جاسوسی آمریکایی را به‌عهده بگیرند؛ یعنی عکسبرداری، فیلمبرداری و در کل گردآوری اطلاعات لازم از مواضع حیاتی دشمن.

در آن زمان آمریکا از مدل هواپیماهای بدون سرنشین BQM-34A استفاده کرد و تمامی آنها را به دوربین فیلمبرداری و سایر لوازم ضروری دیگر مجهز ساخت. گرچه فکر استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین برای مقاصد جاسوسی در بحران کوبا شکل گرفت ولی به سبب آنکه این بحران ظرف مدت اندکی پایان پذیرفت، UAVهای آمریکایی هرگز بر فراز کوبا به پرواز در نیامدند.

البته تنها چند سال بعد آمریکایی‌ها رسوایی بزرگی به بار آوردند. برای نخستین بار در سال 1965 در پکن، سه فروند از هواپیماهای UAV اکتشافی را جمهوری خلق چین به نمایش گذاشت که به گفته کارشناسان متعلق به آمریکا بود و برای جاسوسی وارد قلمروی هوایی چین شده بودند و از این زمان به بعد تمامی کشورهای دنیا پی به مسئولیت اصلی هواپیماهای بدون سرنشین بردند.

پهباد

پَهپاد (پرندهٔ هدایت‌ پذیر از دور) (UAV:Unmanned Aerial Vehicle) یا هواپیمای بدون سرنشین به اشیاء پرندهٔ هدایت‌پذیر از راه دور (RPV:Remotely Piloted Vehicle) گفته می‌شود. هواپیماهای بدون سرنشین در ایران به «پهپاد» شهرت دارند که از حروف اول «پرنده هدایت پذیر از راه دور» گرفته شده‌است.

اجزای اصلی یک پهپاد عبارتند از: بدنه، موتور و محموله. بدنه یک پهپاد باید علاوه بر دارا بودن شرایط مناسب آیرودینامیکی،‌طوری طراحی شود که بتواند سامانه‌های ارتباطی، جنگ‌افزارها، اشخاص و محموله ها و کلیه لوازم مرتبط با ماموریت محوله‌اش را در خود جای دهد و نیز با شرایط جوی منطقه ماموریت سازگار باشد.

پهپادها نیاز به نوع خاصی از موتورها دارند. منظور از محموله‌های پهپاد در واقع تجهیزات و متعلقات اضافی است که همراه پرنده برای انجام ماموریت خاصی فرستاده می‌شود که در پهپادهای شناسایی، دوربین فیلم برداری و عکس برداری، در پهپادهای هدف فلر و رفلکتور و در پهپادهای تهاجمی و انتحاری مهمات می‌باشد.

در سال 1917، چارلز کترینگ، از شرکت جنرال موتورز، هواپیمای بدون سرنشین دوباله ای برای ارتش آمریکا طراحی کرد که قادر به حمل مهمات و اصابت به هدف بود. اولین پرواز موفق پرنده های بدون سرنشین در ششم مارس سال 1918 در نیویورک به وسیله هواپیمایی به نام اژدر کورتیس صورت گرفت.

این هواپیمای 950 پوندی، پس از پرتاب به وسیله منجنیق توانست مسافتی 1000 یاردی را طی کند. در سال 1933، انگلیسیها از هواپیماهای دوباله Fairey Queen که از راه دور کنترل می‌شد استفاده کردند. در بحبوحه جنگ جهانی دوم، آلمانها از بمبهای پرنده V-1 علیه متفقین استفاده کردند که پدربزرگ موشکهای کروز کنونی محسوب می شود.

از جمله مهمترین کارهای عملی در سایر کشورها در آن زمان پروژه آفرودیت در آمریکا بود که برای هدایت از دور بمب افکن های بی-17 اجرا شد که طی سالهای 1944 و 1945 به چندین هدف با این هواپیما که چندین تن بمب حمل می کرد، حمله شد.

بعد از جنگ جهانی دوم برخی از کشورهای پیروز از جمله دو ابر قدرت وقت یعنی اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده آمریکا به فکر ساخت و به کار گیری هواپیماها و به طور کلی اجسام پرنده بدون سرنشین افتادند.

در آن زمان تلاشهایی انجام شد اما به دلیل نبود فناوری و امکانات کافی این تلاشها به نتیجه فابل توجهی نرسید و حداکثر نتیجه ای که در آن زمان به دست آمد ساخت بمبهای پرنده بود. بعد از این قضایا کم کم کشورها از کنار طراحی و ساخت گسترده هواپیماهای بدون سرنشین گذشتند و توجه خود را بیشتر به ساخت انواع موشک و هواپیماهای سرنشین دار معطوف کردند.

با این که ساخت پهپادها دیگر جزو برنامه های اصلی قدرتهای بزرگ نبود، اما این کشورها همیشه هر چند به طور غیر جدی برنامه‌هایی را برای ساخت پهپادها داشته اند. در این میان، اتحاد جماهیر شوروی علاقه بیشتری به ساخت انواع مختلف پهپاد داشت و تقریبا در صنعت ساخت و به کار گیری پهپادها یک سر و گردن از دیگر کشورها بالاتر بود. به عنوان شاهد این مدعا میتوان به پهپاد یسترب ساخت شوروی اشاره کرد.

زمانی که آمریکا تازه صنعت ساخت پهپاد را به طور جدی شروع کرده و در حال انتقال تکنولوژی ساخت پهپادهای کوچک از اسرائیل بود، شوروی در دهه 60 میلادی، پهپاد غول پیکر و فراصوت یسترب (به معنی باز) را با ارتفاع پروازی بسیار بالا ساخته بود.

برنامه‌های گسترده شوروی در زمینه ساخت انواع پهپاد بعد از فروپاشی این کشور تقریبا متوقف شد و این کشور جایگاه خود را از دست داد.

فناوری به کار رفته در ساخت پهپادهای اسرائیلی آنقدر بالا بود که کشوری مانند آمریکا برای پیشبرد برنامه های خود در این زمینه از آن کمک گرفت. هم اکنون نیز اسرائیل بزرگترین صادر کننده پهپاد در جهان است. بیشترین سرمایه‌گذاری در جهان در زمینه ساخت و تجهیز پهپادها را وزارت دفاع آمریکا انجام داده‌است، به طوری که در فاصله سالهای ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۵ حدود سه میلیارد دلار برای طراحی، ساخت و تجهیز پهپادها هزینه کرده‌است.

حادثه ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ باعث شد تا دولت آمریکا بودجه بیشتری را به طراحی و ساخت و تجهیز پهپادها اختصاص دهد.سابقه به کار گیری مختصر پهپادها در جنگها به جنگ ویتنام و سابقه به کار گیری حرفه ای و گسترده پهپادها در جنگها به جنگ خلیج فارس بر می‌گردد.

تنها یک دهه بعد، ایالات متحده نسلی از پهپادها را تولید کرد که نسبت آنها به پهپادهای جنگ خلیج فارس همانند نسبت F/A-22 به هواپیمای برادران رایت بود.

با وجود آنکه پهپادهای آمریکایی Predator، Global Hawk، Shadow و دیگر پهپادهای پیشرفته، حد اعلای فنآوری پهپاد را نشان می‌دهند، اما این پرنده‌ها در جهان تنها نیستند. حداقل چهل کشور دیگر در حال حاضر در زمینه پهپادها تحقیقات انجام می‌دهند و قصد دارند نیروهای خود را به آن مجهز کنند.

هواپیماهای بدون سرنشین جاسوسی-عکسبرداری

همانگونه که اشاره شد این هواپیماها از قدیمی‌ترین نوع UAVها محسوب می‌شوند که طرح ساخت آنها از سال 1962 آغاز شد.

UAVهای ویژه شناسایی و عکسبرداری همانگونه که از نامشان پیداست، به قلمروی هوایی دشمن نفوذ می‌کنند و از مواضع مورد نظر عکسبرداری می‌کنند.فیلم‌هایی که از این هواپیماها به دست می‌آید در لحظه به مراکز فرماندهی زمینی، ماهواره‌ها و یا هواپیماهای مادر مخابره می‌شوند و در بیشتر اوقات هیچ اطلاعاتی در خود هواپیما نگهداری نمی‌شود تا درصورت انهدام توسط دشمن، اطلاعاتی از نحوه عملیات و هدف عملیات در دست نباشد.

در بیشتر نمونه‌های هواپیماهای بدون سرنشین دوربین‌هایی تعبیه شده تا خلبانان و افرادی که مسئولیت هدایت این پرنده را دارند به نحو احسن راه را تشخیص دهند. UAVهای کنونی به قدری پیشرفته شده‌اند که در هر شرایط آب و هوایی، روز یا شب به انجام عملیات می‌پردازند و همچنین با بهره گیری از فناوری رادارگریزی (Stealth) در انواع مختلف کاهش سطح مقطع راداری، مواد جاذب امواج رادار و.... برای رادارهای دشمن یک کابوس هستند.

هواپیماهای بدون سرنشین تحقیق و اکتشاف

باور کردن استفاده‌های غیرنظامی از این پرندگان سخت است، ولی برای اولین بار ناسا چنین طرحی را عملی کرد. مرکز تحقیقات درایدن (یکی از مراکز ناسا که مطالعات مربوط به هواپیمایی و هوانوردی در آنجا انجام می‌شود) در سال 1975 پس از پایان طرح‌های مقدماتی شروع به ساختن UAVای به نام مینی اسنیفر کرد.

این هواپیما باید تا ارتفاع 100 هزار پایی اوج گیری می‌کرد و در آنجا وظائف گوناگونی چون نظارت و مراقبت (غیر نظامی)، نمونه برداری از مواد آلاینده جوی، سنجش مقدار مواد شیمیایی طبیعی و مصنوعی موجود در لایه‌های فوقانی اتمسفر و تحقیقات گوناگون هواشناسی را انجام می‌داد و چنانچه این امر محقق می‌شد دیگر نیازی به هواپیماهای پردردسر فوق العاده گرانی مانند یو-2 و یا اس آر-71 نبود. مینی اسنیفر اولین هواپیمای بدون سرنشینی بود که موتور راکتی داشت و از سوخت هایدرازین (N2H4) استفاده می‌کرد.

اصولاً این سوخت در راکت‌های فضایی، موتورهای قراردهنده ماهواره در مدار و یا زیردریایی‌های شناوری که در اعماق بسیار زیاد برای مقاصد تحقیقاتی استفاده می‌شود،به‌کار می‌رود. مشکل اصلی مهندسان طراح، وزن بالای تجهیزاتی بود که روی مینی اسنیفر تعبیه می‌شدند.

در هر حال این هواپیمای بدون سرنشین نظامی ساخته شد. حال خدا می‌داند که استفاده‌های نظامی هم از آن شده است یا خیر.

هواپیماهای بدون سرنشین مزاحم‌شونده و منهدم‌کننده رادار

یکی از آرزوهای دیرین برنامه ریزان امور دفاعی کشورها، این بوده است که سامانه‌ای را طراحی کنند تا در عین حال که بیشترین ضایعه را برای تأسیسات راداری، به ویژه  رادارهای پدافند هوایی دشمن فراهم می‌کنند، عوامل و امکانات دشمن قادر به شناسایی آن نبوده و به هیچ وجه نتوانند آن را از بین ببرند.این UAVها با وجود ظاهر ساده و وزن پایینشان در جنگ‌ها نقش بسیار مهمی را ایفا می‌کنند و راه فراری برای دشمن باقی نمی‌گذارند.

ابتدایی‌ترین تحقیقات در این زمینه در سال 1975 شروع شد. به این هواپیماهای بدون سرنشین مزاحم‌شونده (Harassment) می‌گفتند. نحوه عمل این هواپیماها در گذشته به این صورت بود که همزمان با نزدیکی آن به محق راداری دشمن، راکت‌ها و موشک‌های منهدم‌کننده نیز پرتاب می‌شدند.

در حالی که روی صفحه رادار دشمن جز یک سری نقطه که مرتباً تغییر مسیر می‌دهند و یک سری صدای«وز وز» چیز دیگری دیده یا شنیده نمی‌شود. آنگاه وقتی UAV به ارتفاع حدود 500 پایی رادار رسید دشمن خطر را حس می‌کند.

ولی این ارتفاع برای عکس العمل بسیار کم است و در کمترین زمان UAV خود را به رادار رسانده و آن را منهدم می‌کند. البته هواپیماهای مزاحم‌شونده قدیمی تنها زمانی که رادار روشن بود می‌توانستند امواج را ردیابی و هدف گیری کنند در حالی که UAVهای مدرن با استفاده از سامانه‌های موقعیت یاب دیگر روشن یا خاموش بودن رادار برایشان مهم نیست.

هواپیماهای بدون سرنشین ضربتی

اینکه روزی بشود به منطقه تحت نفوذ دشمن راه یافت و بدون کوچکترین تلفات جانی اهداف را منهدم ساخت مسلماً برای هر ارتشی لذت بخش است. به همین خاطر نمونه‌های گوناگونی از UAVها ساخته شد که نتها در آنها تسلیحات انفجاری و سیستم‌های هدایت‌کننده بود.

این هواپیماها تقریباً مانند موشک‌های هدایت‌شونده از هواپیمای مادر جدا می‌شدند و یا از سکوهای پرتاب، پرواز می‌کردند و مانند یک راکت یا موشک خود را به اهداف می‌زدند. نمونه چنین UAVهایی دردهه 70 ساخته شدند؛ مانند موشک‌های ماوریک، هوبوس و یا شرایک.

منبع: همشهری آنلاین
برچسب ها: آشنایی با پهپاد ، پرنده هدایت‌ پذیر از دور ، هواپیماهای بدون سرنشین ، هواپیمای بدون سرنشین ، پهپاد ، Unmanned Air Vehicle ، هواپیمای جاسوسی ،
آخرین ویرایش: جمعه 10 دی 1395 11:47 ب.ظ

نظرات ()

پهپاد شیائومی بالاخره پرده‌برداری شده است و در دو نسخه ۴K و ۱۰۸۰p عرضه می‌شود. قیمت این محصول همانند قیمت یک تلفن همراه است. مقرون به صرفه بودن پهپاد شیائومی به هر فردی امکان تجربه لذت پراندن یک پهپاد را می‌دهد که پیش‌تر از این، بسیار پرهزینه بود.
سؤال اصلی این است که: آیا پهپاد شیائومی واقعاً به ما رویکرد آسانی را برای مشاهده دنیا از بالا می‌دهد؟
آیا پهپاد Mi واقعاً در کوتاه کردن موانع در عکاسی هوایی موفق بوده است؟

اولین تجربه، توضیحات محصول و نظرات آن
نسخه ۱۰۸۰ پیکسل این محصول، پالت رنگی سفید و نارنجی دارد.
نسخه ۴K پهپاد شیائومی، پالت رنگی سفید و طلائی دارد.
رنگ، تنها راه برای متمایز کردن نسخه ۴K با ۱۰۸۰p در هنگام مقایسه ظاهر آن‌ها است. زمانی که صحبت از ابعاد به میان می‌آید و آن را با پهپاد DJI Elf  مقایسه می‌کنید، یک فاصله ۴۳۴ میلی‌متری در میان هر قسمت چرخنده آن وجود دارد که ممکن است به نظر شیء بزرگی باشد، اما خوشبختانه ابزار فرود آمدن آن، قابل خم شدن است. حمل و نقل پهپاد شیائومی بسیار ساده است و پس از خم کردن آن، می‌توانید آن را در درون هر کوله پشتی ۱۷ اینچی قرار دهید.

قاب حفاظت باله: نقش عمده این محافظ، حفاظت از باله در زمان فرود آمدن و یا نگهداری در برابر کج شدن پهپاد به دلیل فرود آمدن بر روی زمین ناصاف است. اما عملکردی برای حفاظت افراد درمقابل خطر بریده شدن ندارد. هیچ‌گاه تصور نکنید که پهپاد به دلیل مجهز بودن به این ویژگی، آسیبی به فردی نمی‌رساند.

کل ساختار پهپاد شیائومی بسیار سبک است. یک قطعه کمکی جریان نوری در زیر پهپاد شیائومی قرار دارد.

جداسازی قطعات بدنه
به نظر ساختار این محصول بسیار عالی است.
استفاده از ریموت این محصول، ساده است و عملکردهایی متداول دارد.
ظاهراً شرکت سازنده، انرژی بسیاری برای توسعه دوربین صرف کرده که در ظاهر جذاب آن هم متجلی شده است. موتور دوربین، درون بدنه دوربین پنهان شده است. این دوربین مجهز به ساختار متوازنی بوده که قادر به پیشگیری از چرخش گشتاور است؛ این چرخش به دلیل پایداری‌های متفاوت باد در هنگام پرواز با سرعت سریع ۱۰ متر بر ثانیه یا بیشتر رخ می‌دهد.

دوربین این محصول قابل جدا شدن است ولی جابه‌جائی میان نسخه ۴K و ۱۰۸۰p امکان پذیر نیست. یک ویژگی برای ثابت نگه داشتن دوربین درون یک پلت فرم دستی وجود دارد.
یک درگاه USB و شکاف میکرو SD هم وجود دارد که در پشت دوربین به همراه محل تهویه گرما مشاهده می‌شود.

پهپاد شیائومی با یک باتری ۵۱۰۰ میلی آمپر ساعتی کار می‌کند که ۲۷ دقیقه پرواز مداوم را در زمانی که شارژ باتری کامل باشد، ارائه می‌دهد.

تجربه پرواز آزمایشی
باید این پهپاد را ۳۰۰ دقیقه به صورت آزمایشی استفاده کنید تا از حالت مبتدی خارج شده و به حالت پیشرفته‌تر وارد شوید. دلیل آن این است که استفاده از این محصول، تجربه جدیدی است و به همین خاطر است که سرعت پرواز، ارتفاع پرواز و برخی عملکردهای فیلم‌برداری، در حالت مبتدی غیرقابل دسترسی هستند. پایداری این پهپاد در زمانی که معلق در هوا است، بسیار عالی است و به ندرت، تکان خوردن بدنه را در باد با فشار زیاد مشاهده کردیم.

زمانی که در حین پرواز، جوی استیک به صورت ناگهانی رها شود، این پهپاد به سرعت وارد حالت معلق شدن می‌شود. این ویژگی بسیار خوب و قابلیت اطمینان آن نیز قابل توجه است.
از آنجا که در حالت مبتدی، دور زدن، نقشه مسیر پرواز و حالت نقطه ثابت، قفل است، قادر به انتخاب یا تغییر آن‌ها نخواهید بود. حالت بازگشت خودکار آن بسیار لذت‌بخش است. درحین پرواز در ارتفاع کم، پهپاد شیائومی تا ارتفاع ۱۰ متر پرواز می‌کند، سپس به دقت به محل فرود خود باز می‌گردد و پروانه‌ها به صورت خودکار پس از فرود متوقف می‌شوند. موردی که باید به خاطر سپرد این است که پس از استفاده از عملکرد «بازگشت خودکار»، باید اطمینان یابید که دکمه Home بر روی ریموت را تغییر وضع دهید، در غیر این صورت پهپاد قادر به فرود دوباره نخواهد بود.
زمانی که صحبت از تحرک به میان می‌آید، عملکرد پرواز واقعاً در حالت مبتدی محدود است. در این حالت، تمام عملکردها نسبتاً کند بوده و قادر به عکس‌العمل در قبال مانورها در ارتفاعاتی با زاویه بزرگ نخواهید بود. اما این حالت برای مبتدیان، ایمن‌ترین تنظیمات پرواز است.

در نهایت، بیایید درمورد سیستم انتقال عکس صحبت کنیم. ما نسخه ۱۰۸۰p پهپاد شیائومی را آزمودیم. سیستم کنترل پرواز از یک سیگنال انتقال ۲٫۴ گیگاهرتزی استفاده می‌کند. سیگنال تصویر توسط وایفای ۵٫۸G منتقل می‌شود. در نسخه ۴K، از سیستم انتقال تصویر MIMO حرفه‌ای‌تری استفاده می‌شود که سیگنال را یکپارچه کرده و فاصله کنترل پرواز را به حدود۳ کیلومتر می‌رساند. فاصله کنترل پرواز سیستم انتقال تصاویر WiFi می‌تواند به ۱ کیلومتر برسد. با در نظر گرفتن این اطلاعات، فاصله پرواز توصیه شده نسخه ۱۰۸۰p در حدود ۱ کیلومتر است.
سیگنال انتقال تصاویر ۷۲۰p در بیشتر مواقع عملکرد خوبی داشته و وضوح کامل و روانی را ارائه می‌دهد.

پرسش و پاسخ درمورد پهپاد شیائومی
به نظر شما کدام نسخه برای خریداری بهتر است؟ نسخه ۴K یا ۱۰۸۰p؟
جدای از وضوح تصویر، سیستم کنترل پرواز و سیستم انتقال تصاویر متفاوت، تفاوت‌های دیگری هم میان این دو نسخه وجود دارد. نسخه ۴K از سیستم انتقال تصویر MIMO استفاده می‌کند که فاصله پرواز مؤثر ۲ کیلومتری دارد، درحالی که نسخه ۱۰۸۰p از سیستم انتقال تصویر WiFi استفاده می‌کند که فاصله پرواز مؤثر آن ۱ کیلومتر است. گمان می‌کنیم به دلیل این موضوع که عملکرد سیستم انتقال تصویر مستقیماً به تجربه پرواز مرتبط است، تفاوت قیمتی میان این دو نسخه آنقدرها زیاد نیست.

آیا خریدن پهپاد برای من مناسب است؟
اگر بیشتر مواقع، بیرون و مسافرت می‌روید و یا برای فیلمبرداری جشن عروسی‌تان و تهیه موزیک‌ویدئو از نمای بالا، خریدن این محصول ایده خوبی است.

یک مصرف‌کننده معمولی پهپاد شیائومی چگونه است؟
گمان می‌کنیم بیشتر آن‌ها مشتاقانی هستند که به پهپاد علاقه دارند، اما با قدرت اکتسابی خود محدود شده‌اند. ما معتقدیم که شیائومی، برند بزرگی است و خطاهای بزرگی را همانند تهیه محصول غیرقابل اعتماد مانند تولید کنندگان نامناسب دیگر، مرتکب نمی‌شود. پایگاه مشتریان پایدار به همراه قیمت منطقی، بسیار هیجان‌انگیز است. بنابراین گمان می‌کنیم تا زمانی که باگ بزرگ و یا مشکلی در پهپاد شیائومی وجود ندارد، ضرورتی ندارد که نگران مقیاس‌ها باشید. برند شیائومی و گرایش آن برای کم کردن قیمت‌ها، نیرویی است که می‌توان روی آن حساب کرد.

آیا می‌توانیم بگوئیم که پهپاد شیائومی، در حال کم کردن موانع استفاده از پهپاد است؟
این قیمت، بسیاری از آماتورها را جذب می‌کند و باید دقت کرد که پهپادها، اسباب بازی نیستند. باله‌های درحال چرخش سریع، ممکن است برای افراد، بسیار خطرناک باشد و همچنین ممکن است تازه واردها دید درستی از مفهوم آن نداشته باشند. تنها درصورتی که فضای بالای شهر، محل پرواز ممنوع نباشد، ممانعت از پهپادها برای آسیب رساندن به افراد و یا صدمه زدن به ماشین‌ها، دشوار است. برند قوی و بانفوذی همانند شیائومی، مسئولیت آگاه کردن کاربران خود را در این زمینه دارد.

توصیه:
در زیر، برخی توصیه‌های ایمنی را برای استفاده‌ی کاربران مبتدی پهپاد مشاهده می‌کنید:
۱٫ از این پهپاد در مناطق پرواز ممنوع استفاده نکنید. به عنوان مثال در پکن، جاده شش لاینه، منطقه پرواز ممنوع محسوب می‌شود. همچنین در محدوده ۸ کیلومتری اطراف فرودگاه هم پرواز ممنوع است. سازندگان مسئول پهپاد، کاربران را شدیداً از پرواز در این محیط منع می‌کنند. سعی نکنید سیگنال GPS را بپوشانید و یا از هر راه دیگری برای انجام پرواز غیر قانونی استفاده کنید، زیرا زمانی که حادثه‌ای رخ دهد، نتایج ناگواری خواهد داشت.
۲٫ تحت هیچ شرایطی از پهپاد در مناطقی که وسایل نقلیه بسیاری در آن وجود دارد، استفاده نکنید؛ به عنوان مثال راه‌آهن، بزرگ‌راه، شبکه‌های ولتاژ بالا، ساختمان‌های مرتفع و غیره، مثالی از چنین مناطق هستند. اگر تصمیم به استفاده از پهپاد دارید، اطمینان یابید که فردی در آن محیط نباشد، خصوصاً در هنگام فرود و نشست کردن پهپاد، از جمعیت دور باشید تا منجر به آسیب نشود. همچنین با اعمال مخاطره‌آمیز توسط این پهپاد، اطرافیان را نترسانید.
۳٫ از این پهپاد در شرایط آب و هوایی همانند باران و برف و باد و دیگر آب و هوای نامناسب، استفاده نکنید. در این شرایط، پهپاد به راحتی از کنترل خارج می‌شود.
۴٫ از این محصول در محیط‌های بسته استفاده نکنید. محیط باز و بسته تفاوت بسیاری دارند و عملکردهای متفاوتی در آن‌ها رخ می‌دهد. همچنین در هنگام پرواز، حتماً از GPS استفاده کنید؛ وگرنه حتی با کمک جریان نوری، ممکن است خطرات بسیاری داشته باشد.
۵٫ پهپادها اسباب بازی نیستند و کودکان نباید برای تفریح از آن استفاده کنند. بزرگسالان هم پیش از استفاده، باید تمرین کرده و پرواز را جدی بگیرند. هیچ‌گاه این عمل را ساده نپندارید، احتمال دارد که مبتدیان، بیش از توانایی‌هایشان از پهپاد استفاده کنند و با اعمالی همانند پرواز دادن آن در نقاط مرتفع، استفاده از سرعت زیاد و یا عدم کاربرد صحیح عملکردهای پهپاد، نتایج فاجعه آمیزی به بار آورند و به این دستگاه یا به افراد و دارایی‌های آن‌ها آسیب برسانند.
۶٫ پیش از پرواز، وضعیت محتویات این دستگاه را بررسی کرده و سطح باتری را مدام چک کنید. ضروری است که عادت کنید تا پیش از روشن کردن پهپاد، کنترل را روشن کنید و پیش از خاموش کردن ریموت، حتماً پهپاد را خاموش نمایید. همچنین عملکرد آن را پیش از انجام پرواز جدی، با انجام مانورهای کوچک در محدوده‌های ایمن، بررسی کنید.
۷٫ مبتدیان باید در ابتدا عادات پرواز را با ترکیب وضعیت بصری دستگاه با تصویر بر روی صفحه نمایش بیاموزند. تنها به مشاهدات بصری تکیه نکنید. بیشتر پهپادها با ساختاری متقارن طراحی شده‌اند و در فاصله خاص، نمی‌توان جلو و عقب و یا چپ را از راست تشخیص داد، بنابراین تنها با اعتماد به چشمان خود قادر به عملکرد صحیح نخواهید بود. باید این عادت را پیدا کنید که پیش از پرواز در بالاتر از محدوده بینایی خود، به صفحه نمایش نگاه کنید.
۸٫ تا زمانی که پهپاد به ۴ متر و یا بالاتر صعود نکرده است، تحت هیچ شرایطی مانور ندهید. بیشتر آماتورها اغلب در زمانی که این دستگاه در فاصله ۱ متری است، سعی در انجام مانور دارند، که بسیار خطرناک بوده و ممکن است سبب آسیب به اشخاص دیگر و یا خود دستگاه شوند.
به طور خلاصه، حتی اگر پهپاد شیائومی موانع قیمتی را کاهش داده است، باز هم موانع استفاده به قوت خود باقی خواهد ماند. یادتان باشد که امنیت فدای تفریح نشود و بگذارید جذابیت استفاده از این محصول، پایدار بماند.

برچسب ها: پهپاد شیائومی ، شیائومی ، پهپاد ، خرید پهپاد شیائومی ، پهپاد ماژولار شیائومی ، پهپاد ماژولار ، پهپاد فیلمبرداری ،
آخرین ویرایش: دوشنبه 10 آبان 1395 09:41 ب.ظ

نظرات ()